Geri Dönüşüm Yönteminin Günümüze Yakın Sanat Eserlerindeki Yeri: İzlenilen Yolun İncelenmesi

Özet

Geri dönüşüm kavramı kaynaklarda; kullanım dışı kalan, yeniden değerlendirilebilme imkânı olan cam, plastik, kâğıt, beton, pil, elektronik gibi atıkların, farklı yöntemler ile hammadde olarak tekrar üretim sürecine dâhil edilebilmesi olarak tanımlanmaktadır. (Salur, 2014:30).  Sanat kapsamında geri dönüşüm kavramı tarihsel süreç içinde iki türlü tanımlanmaktadır. Birincisi; 20.yy’da savaş dönemi sonrasında hızla artan sanatta malzeme kıtlığı sonucu, bir eserde kullanılan malzemenin yeniden bir başka eserde kullanımı olarak karşımıza çıkmaktadır. İkinci tanımı ise işlevini yitirmiş olan malzemenin, biçimlendirme-konu anlatımı gibi çeşitli sanatsal kaygılar eşliğinde sanat eserine dönüşümünün söz konusu olduğu şeklindedir.

Geri dönüşümün sanattaki yerinden hareketle, bu kavram günümüze yakın sanat eserlerinde sanatçıların hangi kaygıları eşliğinde, ne tür teknikleri ile birleştirilerek ortaya çıkmıştır? Sanatta geri dönüşüm tekniği hangi ihtiyaçlar sonucu ortaya çıkmıştır? Gibi sorulardan yola çıkılarak, günümüze yakın sanatçıların geri dönüşüm konusuna yaklaşımları ile konu sınırlandırılmıştır.   

Bu sorular doğrultusunda amaç, günümüze yakın sanatçıların geri dönüşüm sanat ilişkisi kapsamında yaklaşımlarına dair net, sınıflandırılmış bir kaynak oluşturmaktır. Konu ile ilgili kaynakların bu açıdan az olması ile birlikte literatüre katkıda bulunmak hedeflenmiştir.