YENİLENEN MESLEKİ GELİŞİM EĞİTİM SEMİNERLERİNE YÖNELİK SINIF ÖĞRETMENLERİNİN GÖRÜŞLERİ
Özet Görüntüleme: 83
/ 
PDF İndirme: 41
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10895865Anahtar Kelimeler:
Seminer Programı, Öğretmen, Mesleki Gelişim, Hizmetiçi EğitimÖzet
Araştırma 2019-2020 eğitim öğretim yılında ilk defa uygulanan mesleki gelişim eğitim seminerlerinin işlevselliğini sınıf öğretmenlerinin bakış açısından belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu 2019-2020 eğitim öğretim yılında, Eskişehir ili Tepebaşı ilçesinde Millî Eğitim Bakanlığı’na bağlı resmi bir ilkokulda görev yapmakta olan ve araştırmaya katılmaya gönüllü 12 sınıf öğretmeni oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak açık uçlu sorulardan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmanın amaçları doğrultusunda nitel araştırma yöntemi tercih edilmiştir. Katılımcılar amaçlı örnekleme türlerinden ölçüt örnekleme yolu ile belirlenmiştir. Yarı yapılandırılmış görüşmeler ile toplanan veriler içerik analizi yolu ile çözümlenmiştir. Araştırmada yenilenen programın yeni teknolojiyle entegre edilmesi, mesleki yeniliklerle örtüşmesi, bireysel yeteneklere cevap vererek geliştirilmesine imkân tanıması, pedagojik ihtiyaçları karşılaması özelliklerinin öğretmenlerin kendilerini geliştirme sürecine yenilikçi bir bakış açısıyla destek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Referanslar
Alkan, C. ve Hacıoğlu, F. (1995) Öğretmenlik Uygulamaları (1. Baskı). İstanbul Alkın Yayınevi.
Aydın, İ. (2014). Kamu ve Özel Sektörde Hizmet İçi Eğitim El Kitabı (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Başaran, İ. E. (1994). Türkiye Eğitim Sistemi. Ankara: Ekinoks.
Binici B. (2010). İlköğretim okullarında uygulanan mesleki çalışmalarda (Seminer Dönemi) Yaratıcı Drama Uygulamasının Öğretmenlerin İletişim Becerilerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Yayınları.
Boydak Özan, M. ve Dikici, A. (2001). Hizmet içi eğitim programlarının etkililiğinin değerlendirilmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2(11), 225-240.
Celep, C. (2007). Eğitim bilimine giriş. C. Celep (Editör). Meslek olarak öğretmenlik. Ankara: Anı
Craft, A. (2002). Continuing professional development: A practical guide for teachers and schools. Routledge (2002).
Creswell, J.W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve nitel araştırma deseni. M.Bütün ve S.B.Demir (Çev.Edt.), Ankara: Siyasal.
Çelikten, M. (2005). Öğretmenlik mesleği ve özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(19), 207-237.
Durmuş, C. (2013). Öğretmenlerin mesleki gelişimine yönelik görüşlerinin incelenmesi (Yüksek lisans Tezi). Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa.
Earley, P., & Bubb, M. S. (2007). Leading and managing continuing Professional development: Developing people, developing schools. Paul Chapman Publishing.
Erkul, H. (1997). Eğitimde Kalkınma ve Öğretmen. Çağdaş Egitim Yayınları
Ertürkmen, M. A., Kaplan, & S., Ünsal, N. (2012). Dünden Bugüne Hizmet İçi Eğitim. Ankara. http://oygm.meb.gov.tr/dosyalar/ekitap/index.html#/0
Fındıkçı, İ. (2001). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Alfa.
Gözütok, F. D. (1995). Öğretmenlerin Demokratik Tutumları. Ankara: Ekin Yayıncılık.
Guskey, T. R. (1994). Results-oriented professional development: In search of an optimal mix of effective practices. Journal of Staff Development, 15(4), 42-50. Erişim adresi: https://eric.ed.gov/?id=EJ497011
Halis, M. (1999). Yönetim ve örgüt yapıları açısından israf faktörleri. Yeni Türkiye Kalite Özel Sayısı, 5(26), 21-32.
Kahyaoğlu R. (2019). Mesleki Gelişim Eğitim Seminerlerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Kılıç, E. (2007). Eğitim bilimine giriş. C. Celep (Editör). Öğretmenlik mesleğini etkileyen etmenler. Ankara: Anı, ss. 75–95.
Kış, A. (2007). Eğitimci çalışma grup modelinin kaynaştırılmış sınıflarda çalışan Sınıf öğretmenlerinin mesleki gelişimlerine etkisinin incelenmesi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Korkmaz, İ.; Saban, A. ve Akbaşlı, A. (2004). Göreve Yeni Başlayan Sınıf Öğretmenlerinin Karşılaştıkları Güçlükler. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Sayı: 38, ss.226-277.
Librera, W. L., Eyck, R.T., Dolan, J., Brady, J. ve Aviss-Spedding, E. (Ed.). (2004). New Jersey professional standards for teachers and school leaders. New Jersey: New Jersey Department of Education. http://www.state.nj.us/njded/profdev/profstand/
MEB. (2017). Öğretmenlik mesleği genel yeterlilikleri. https://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_12/11115355_YYRETMENLYK_MESLEYY_GENEL_YETERLYKLERY.pdf, 31/12/2023.
MEB (2018). 2023 Eğitim Vizyon Belgesi http://2023vizyonu.meb.gov.tr/, 10/05/2023.
MEB (2019a). Öğretmenlerin 2019 Eylül Dönemi Mesleki Çalışma Programı. https://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_08/27223657_2019-2020-eylul-mesleki-calisma-programi.pdf, 01/05/2023.
MEB (2019b). 2019/9 sayılı genelge. http://mevzuat.meb.gov.tr/dosyalar/2014.pdf, 08/04/2020.
MEB (2019c). Öğretmenlerin 2019 Kasım Dönemi Mesleki Çalışma Programı. http://eskisehirsekerilkokulu.meb.k12.tr/meb_iys_dosyalar/26/14/708334/dosyalar/2019_10/21100524_kasYm.pdf, 01/04/2020.
MEB (2019). Strateji Geliştirme Başkanlığı Milli Eğitim Bakanlığı, 2019-2023 Stratejik Planı. http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_11/22154626_Milli_EYitim_BakanlYYY_2019-2023_Stratejik_PlanY.pdf, 11/05/2020.
Mentiş Taş, A. (2004). Sosyal bilgiler öğretmenliği eğitimi program standartlarının belirlenmesi. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(1), 28-51.
Milli Eğitim Temel Kanunu (1973). https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.1739.pdf, 24/04/2020.
Odabaşı, H. F. ve Kabakçı, İ. (2007). Öğretmenlerin mesleki gelişimlerinde bilgi ve iletişim teknolojileri. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu, Bakü, Azerbaycan.
OECD (Organısatıon for Economıc Cooperatıon and Development) (2004). Learning for Tomorrow’s World First Results from PISA 2003. “The Learning Environment and the Organisation of Schooling.”
Okçabol, R. (2005). Öğretmen Yetiştirme Sistemimiz. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Özoğlu, M. (2010). Türkiye’de öğretmen yetiştirme sisteminin sorunları. Seta Analiz.
Patton, M. Q. (2018). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. M.Bütün ve S.B.Demir (Çev.Edt.), Ankara: Pegem Akademi.
Sabancı, A. ve Şahin, A. (2007). Denetmenlerin, öğretmenlik yeterlik alanları açısından devlet ilköğretim okulu sınıf öğretmenlerine rehberlik görevlerini gerçekleştirme düzeyleri. Eğitim ve Bilim Dergisi, 32(145), 85-95.
Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlilikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 58(1), 40-41.
Şişman M. (2003). Öğretmenlik Mesleğine Giriş, Pegem A Yayıncılık, Ankara.
Taymaz, H. (1992). Hizmet İçi Egitim: Kavramlar, İkeler, Yöntemler, Ankara: Pegem Yayınları
Taymaz, H. (1997). Hizmet İçi Eğitim. Ankara: TAKAV Tapu ve Kadastro Vakfı Matbaası.
Tevhidi Tedrisat Kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.3.430.pdf, 05/05/2020.
Ünal, S. (1999). Geleceğin Okulu. Milli Eğitim Dergisi, Sayı:141, Ankara.
Yetim, A. A. ve Göktaş, Z. (2004). Öğretmenin mesleki ve kişisel nitelikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 12(2), 541-550.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
