THE VIEWS OF CLASS TEACHERS ON THE RENEWED PROFESSIONAL DEVELOPMENT TRAINING SEMINARS
Abstract views: 83
/ 
PDF downloads: 41
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10895865Keywords:
Seminer Programı, Öğretmen, Mesleki Gelişim, Hizmetiçi EğitimAbstract
The research was carried out in order to determine the functionality of the professional development training seminars which are applied for the first time in 2019-2020 academic year from the point of view of classroom teachers. The participants of the study was 12 primary school teachers working in an official primary school under the Ministry of National Education in the Tepebaşı District of Eskişehir province and who are willing to participate the research in 2019-2020 academic year. In the research, semi-structured interview form consisting of open-ended questions was used as data collection tool. For the purposes of the research, qualitative research method was preferred. Participants were determined by purposeful sampling types as criteria sampling. The data collected through semi-structured interviews were analyzed through content analysis. In the research, it has been concluded that the features of the renewed program with new technology, overlapping with professional innovations, enabling it to be developed by responding to individual talents, meeting pedagogical needs support the development process of teachers with an innovative perspective.
References
Alkan, C. ve Hacıoğlu, F. (1995) Öğretmenlik Uygulamaları (1. Baskı). İstanbul Alkın Yayınevi.
Aydın, İ. (2014). Kamu ve Özel Sektörde Hizmet İçi Eğitim El Kitabı (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Başaran, İ. E. (1994). Türkiye Eğitim Sistemi. Ankara: Ekinoks.
Binici B. (2010). İlköğretim okullarında uygulanan mesleki çalışmalarda (Seminer Dönemi) Yaratıcı Drama Uygulamasının Öğretmenlerin İletişim Becerilerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Yayınları.
Boydak Özan, M. ve Dikici, A. (2001). Hizmet içi eğitim programlarının etkililiğinin değerlendirilmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2(11), 225-240.
Celep, C. (2007). Eğitim bilimine giriş. C. Celep (Editör). Meslek olarak öğretmenlik. Ankara: Anı
Craft, A. (2002). Continuing professional development: A practical guide for teachers and schools. Routledge (2002).
Creswell, J.W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve nitel araştırma deseni. M.Bütün ve S.B.Demir (Çev.Edt.), Ankara: Siyasal.
Çelikten, M. (2005). Öğretmenlik mesleği ve özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(19), 207-237.
Durmuş, C. (2013). Öğretmenlerin mesleki gelişimine yönelik görüşlerinin incelenmesi (Yüksek lisans Tezi). Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa.
Earley, P., & Bubb, M. S. (2007). Leading and managing continuing Professional development: Developing people, developing schools. Paul Chapman Publishing.
Erkul, H. (1997). Eğitimde Kalkınma ve Öğretmen. Çağdaş Egitim Yayınları
Ertürkmen, M. A., Kaplan, & S., Ünsal, N. (2012). Dünden Bugüne Hizmet İçi Eğitim. Ankara. http://oygm.meb.gov.tr/dosyalar/ekitap/index.html#/0
Fındıkçı, İ. (2001). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Alfa.
Gözütok, F. D. (1995). Öğretmenlerin Demokratik Tutumları. Ankara: Ekin Yayıncılık.
Guskey, T. R. (1994). Results-oriented professional development: In search of an optimal mix of effective practices. Journal of Staff Development, 15(4), 42-50. Erişim adresi: https://eric.ed.gov/?id=EJ497011
Halis, M. (1999). Yönetim ve örgüt yapıları açısından israf faktörleri. Yeni Türkiye Kalite Özel Sayısı, 5(26), 21-32.
Kahyaoğlu R. (2019). Mesleki Gelişim Eğitim Seminerlerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Kılıç, E. (2007). Eğitim bilimine giriş. C. Celep (Editör). Öğretmenlik mesleğini etkileyen etmenler. Ankara: Anı, ss. 75–95.
Kış, A. (2007). Eğitimci çalışma grup modelinin kaynaştırılmış sınıflarda çalışan Sınıf öğretmenlerinin mesleki gelişimlerine etkisinin incelenmesi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Korkmaz, İ.; Saban, A. ve Akbaşlı, A. (2004). Göreve Yeni Başlayan Sınıf Öğretmenlerinin Karşılaştıkları Güçlükler. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Sayı: 38, ss.226-277.
Librera, W. L., Eyck, R.T., Dolan, J., Brady, J. ve Aviss-Spedding, E. (Ed.). (2004). New Jersey professional standards for teachers and school leaders. New Jersey: New Jersey Department of Education. http://www.state.nj.us/njded/profdev/profstand/
MEB. (2017). Öğretmenlik mesleği genel yeterlilikleri. https://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_12/11115355_YYRETMENLYK_MESLEYY_GENEL_YETERLYKLERY.pdf, 31/12/2023.
MEB (2018). 2023 Eğitim Vizyon Belgesi http://2023vizyonu.meb.gov.tr/, 10/05/2023.
MEB (2019a). Öğretmenlerin 2019 Eylül Dönemi Mesleki Çalışma Programı. https://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_08/27223657_2019-2020-eylul-mesleki-calisma-programi.pdf, 01/05/2023.
MEB (2019b). 2019/9 sayılı genelge. http://mevzuat.meb.gov.tr/dosyalar/2014.pdf, 08/04/2020.
MEB (2019c). Öğretmenlerin 2019 Kasım Dönemi Mesleki Çalışma Programı. http://eskisehirsekerilkokulu.meb.k12.tr/meb_iys_dosyalar/26/14/708334/dosyalar/2019_10/21100524_kasYm.pdf, 01/04/2020.
MEB (2019). Strateji Geliştirme Başkanlığı Milli Eğitim Bakanlığı, 2019-2023 Stratejik Planı. http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2019_11/22154626_Milli_EYitim_BakanlYYY_2019-2023_Stratejik_PlanY.pdf, 11/05/2020.
Mentiş Taş, A. (2004). Sosyal bilgiler öğretmenliği eğitimi program standartlarının belirlenmesi. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(1), 28-51.
Milli Eğitim Temel Kanunu (1973). https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.1739.pdf, 24/04/2020.
Odabaşı, H. F. ve Kabakçı, İ. (2007). Öğretmenlerin mesleki gelişimlerinde bilgi ve iletişim teknolojileri. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu, Bakü, Azerbaycan.
OECD (Organısatıon for Economıc Cooperatıon and Development) (2004). Learning for Tomorrow’s World First Results from PISA 2003. “The Learning Environment and the Organisation of Schooling.”
Okçabol, R. (2005). Öğretmen Yetiştirme Sistemimiz. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Özoğlu, M. (2010). Türkiye’de öğretmen yetiştirme sisteminin sorunları. Seta Analiz.
Patton, M. Q. (2018). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. M.Bütün ve S.B.Demir (Çev.Edt.), Ankara: Pegem Akademi.
Sabancı, A. ve Şahin, A. (2007). Denetmenlerin, öğretmenlik yeterlik alanları açısından devlet ilköğretim okulu sınıf öğretmenlerine rehberlik görevlerini gerçekleştirme düzeyleri. Eğitim ve Bilim Dergisi, 32(145), 85-95.
Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlilikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 58(1), 40-41.
Şişman M. (2003). Öğretmenlik Mesleğine Giriş, Pegem A Yayıncılık, Ankara.
Taymaz, H. (1992). Hizmet İçi Egitim: Kavramlar, İkeler, Yöntemler, Ankara: Pegem Yayınları
Taymaz, H. (1997). Hizmet İçi Eğitim. Ankara: TAKAV Tapu ve Kadastro Vakfı Matbaası.
Tevhidi Tedrisat Kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.3.430.pdf, 05/05/2020.
Ünal, S. (1999). Geleceğin Okulu. Milli Eğitim Dergisi, Sayı:141, Ankara.
Yetim, A. A. ve Göktaş, Z. (2004). Öğretmenin mesleki ve kişisel nitelikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 12(2), 541-550.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
