BODY AS SHELL

Abstract

Araştırma; bedenin sanatın evrensel bir biçimi olarak nasıl kullanıldığını “Kabuk Olarak Beden” başlığı altında bedenin sanatın ifade biçimi olarak sanat dünyasında nasıl bir potansiyel taşıdığını günümüz sanatçılarının çalışmalarıyla anlatmayı hedeflemektedir. Beden, sanatın en temel ve en eski formlarından biridir. Bu araştırmada bedeni, deriyi, giydiğimiz kıyafetleri bir “kabuk metaforu” olarak görerek sunmayı amaçlamaktadır. Kabuk, bir şeyin dış yüzeyini temsil ederken içindeki derin anlamları ve duyguları da ifade edebilir. Bu metafor, dış dünyanın etkileriyle içsel duygular arasındaki bağlantıyı vurgulayabilir ve eril-dişil, namus, acı ve tahakküm gibi önemli kavramları da içine alabilir. Kendine acı ve ıstırap çektirmek isteyen, kendini yaralayan kişi sonuç olarak kendini kabul edemeyen başkalarının istediği kişi olmak ve kabul görmek için müsvedde bedenine zarar vermek ister ve içindeki ilgisizlik, acı, ızdırap, sevilme ve görülme arzusu, hor görülme duyguları galip gelerek kendini egemen ilan eder. Bunun yanı sıra ataerkillik, evlilik, temsiliyet, toplumsal cinsiyet gibi nosyonlar bireye bir misyon yüklüyor gibi kişide bir baskı yaratıyor. Evlilik törenlerinden bohçalarına, aidiyet hissinden giydiğimiz kıyafetlere kadar dışarının bizi nasıl görmesini istediğimiz veya zorunda kalarak yaptığımız bir kabuk yaratıyoruz dışarıda. Peki bu durum tersine dönseydi kadına dayatılan geleneksel normlar bir erkek sanatçı tarafından anlatılsaydı bir himayeyi başka yöne çekmiş, farklı bakış açısı kazandırmış ve özgür kılmış olurdu.

Bu çalışma; toplum tarafından genel geçer bir kabul görmüş, işaret edilen kişi tarafından yapılması beklenen istekler tersine döndüğünde işaret edilen kişinin de kabuk altında gizlediği nevrozların açığa çıkmasına, kendinde ne gibi yaralar açtığına ve bütün bunların psikolojik arka planında neler yattığına dair sorulara yanıt aramaktadır.