İNOVASYONU TEMEL ALAN LİSANSÜSTÜ TEZLERİN İNCELENMESİ
REVIEW OF GRADUATE THESES BASED ON INNOVATION
Özet Görüntüleme: 56
/ 
PDF İndirme: 22
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14061873Anahtar Kelimeler:
İnovasyon, eğitim, öğretim, lisansüstü tezlerÖzet
Yapılan araştırma, Türkiye'deki inovasyon temalı lisansüstü tezlerin eğilimlerini belirlemeyi ve bu tezlerde kullanılan yöntemlerin benzerlik ve farklılıklarını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırmada model olarak doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Bu model, lisansüstü tezlerin belirli zaman dilimlerinde nasıl bir eğilim izlediğini ve hangi konuların öne çıktığını analiz etmeye olanak sağlar. Çalışmada, amaçlı örnekleme yöntemi kullanılarak seçilen 14 lisansüstü tez incelenmiştir. Bu örneklem, inovasyon konulu ve tam metin erişimine açık eğitim-öğretim bağlamındaki tezlerden oluşmaktadır. Veri Analizinde içerik analizi yöntemi uygulanmış, toplanan veriler kategorilere ayrılarak değerlendirilmiştir. Araştırmada incelenen tezlerin büyük çoğunluğunu yüksek lisans çalışmaları oluşturmuştur. Bu durum, yüksek lisans programlarının daha yaygın olması ve doktora programlarına kıyasla öğrenci sayısının daha fazla olmasına bağlanabilir. İnovasyon konulu tezlerin büyük bir kısmının son beş yılda yayımlandığı tespit edilmiştir. Bu artış, üniversitelerdeki lisansüstü program sayısındaki artışa ve inovasyon kavramının giderek daha fazla önem kazanmasına bağlanabilir. Çalışmaların büyük çoğunluğunda nicel araştırma yöntemleri kullanılmış ve sıklıkla tarama deseni tercih edilmiştir. Nitel ve karma yöntemlerin tercih edilmemesi, metodolojik çeşitlilik açısından bir sınırlılık olarak değerlendirilmiştir. Nicel yöntemlerin yoğun olarak kullanılması, veri toplamada kolaylık sağlaması ve büyük örneklemler üzerinden genelleyici sonuçlar çıkarabilme imkânı sunmasından kaynaklanabilir. Araştırmalarda genellikle basit seçkisiz veya kolayda örnekleme yöntemleri kullanılmıştır. Örneklem büyüklükleri genelde 301-500 aralığında yer almaktadır. Bu durum, daha büyük ve temsili bir örneklem oluşturma zorluğundan kaçınılarak erişilebilir büyüklükteki grupların tercih edildiğini göstermektedir. Ayrıca, örneklem seçiminde öğretmenler ağırlıklı olarak tercih edilmiş ve bu durum, çalışmalarda verilerin öğretmenlerin bakış açıları üzerinden değerlendirilmesine yol açmıştır. Anket ve ölçekler, en yaygın kullanılan veri toplama araçları olarak öne çıkmıştır. Bu durum, araştırmacıların büyük örneklemler üzerinden veri toplamak için anketlere başvurduğunu ve inovasyon konusundaki algıları ölçmek için standartlaştırılmış ölçekleri tercih ettiğini göstermektedir. Araştırma, Türkiye'deki inovasyon konulu lisansüstü tezlerin büyük bir kısmının yüksek lisans düzeyinde ve son yıllarda artış gösterdiğini ortaya koymuştur. Ancak, metodolojik açıdan nicel araştırma yöntemlerine yoğunlaşılması, örneklem çeşitliliğinin sınırlı olması ve veri toplama araçlarının tekdüze kullanımı, çalışmaların derinliğini sınırlayan faktörler olarak öne çıkmaktadır. Bu eksikliklerin giderilmesi, inovasyon araştırmalarının kalitesini ve kapsamını artırabilir.
Referanslar
Akdeniz, M. Y. (2020). İnovasyon eğitim programının öğretmenlerin bireysel yenilikçilik davranışlarına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.
Akkaya, D. (2016). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin inovasyon becerilerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
Aktaş, G. (2019). Ortaokul 8. sınıf öğrencilerinin inovasyon beceri düzeyleri ile stem kariyer ilgilerinin sosyodemografik özelliklere göre incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
Aslan, H. ve Kesik, F. (2016). Yenilikçi okul ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 22(4), 463-482.
Aşkar, P. (2003). Eğitimde teknoloji kullanımı. 12. Eğitim Bilimleri Kongresi. 15-18 Ekim. Antalya.
Bentley, T. (2008). Innovating To Learn, Learning To Innovate, Chapter 9 Open Learning A Systems-driven Model of Innovation for Education; OECD Centre for Educational Research and Innovation, OECD Publishing.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (2017). Eğitimde araştırma yöntemleri. (Çev. Ed. O.Köksal). Konya: Eğitim Yayınevi.
Buyruk, H. (2018). Gelişen teknolojiler, değişen işgücü ve eğitim. OPUS -Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(14), 599-632
Çalık, A. (2015). Ulusal inovasyon sisteminde üniversitelerde inovasyon yönetim yapısı: Almanya’nın model olabilirliği üzerine bir araştırma. Doktora tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
Elçi, Ş. (2009). İnovasyon: Kalkınmanın ve rekabetin anahtarı. Ankara: Technopolis.
Eraslan, F. (2014). Ortaöğretim okul yöneticilerinin inovasyon yeterlilikleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Erer, S. (2019). A study of preservice teachers perceptions of their preparedness levels on learning and innovation skills in a research university. Unpublished master thesis, Middle East Technical University.
Eroğlu Bozkurt, B. (2019). Mesleki ve teknik anadolu lisesi müdürlerinin inovasyon yeterlilikleri ile okulların yenilikçilik düzeyleri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Ertonga, S. (2019). Öğretim elemanlarının inovasyon yeterliliklerinin ve inovasyona ilişkin görüşlerinin incelenmesi (Kafkas Üniversitesi örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Kafkas Üniversitesi, Kars.
Freeman, C. ve Soete, L. (2003). Yenilik iktisadı. (Çev: Ergun Türkcan). Ankara: Tübitak Yayınları.
Güleş, H. K. ve Bülbül, H. (2014). İşletmelerde proaktif bir strateji olarak yenilikçilik: 500 büyük sanayi işletmesi üzerine bir uygulama. Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 4(1), 10-21.
Kavrakoğlu, İ. (2006). İnovasyon/yönetimde devrimin rehberi, (2.Baskı). İstanbul: Alteo Yayıncılık.
Kurtuluş, M. F. (2012). Eğitimde inovasyon: öğretmen ve öğrencilerin inovasyona bakışı ve yeterliliğinin sorgulanması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Kocaeli.
Milli Eğitim Bakanlığı (MEB). (2009). Ortaöğretim girişimcilik dersi öğretim programı Ankara.
Musluoğlu, A. (2008). Eğitimde inovasyon. Global Education Seminer Sunusu. İstanbul.
Naktiyok, A., ve Bayrak Kök, S. (2006). Çevresel faktörlerin iç girişimcilik üzerine etkileri. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(2), 77-96.
OECD. (2014). Measuring innovation in education: a new perspective, educational research and innovation. Paris: OECD Publishing.
OECD. (2016), Innovating education and educating for ınnovation: The power of digital technologies and bskills. Paris: OECD Publishing.
OECD. (2017). Measuring innovation in education. A journey to the future. Paris: OECD Publishing.
Öcal, H. (2018). Üniversite stratejik planlarının inovasyon, kalite, girişimcilik ve toplumsal hizmet değişkenleri açısından incelenmesi ve bir model önerisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Özdemir Karaca, P. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin inovasyon fikirleri geliştirmelerini etkileyen engeller ve teşviklerin belirlenmesi: kırklareli ili lüleburgaz ilçesi örneği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Özdemir, S. M. (2011). Toplumsal değişme ve küreselleşme bağlamında eğitim ve eğitim programları: kavramsal bir çözümleme. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 85-110.
Rickards, T. (1985). Stimulating innovation: A systems approach. London: FrancesPinter.
Sack, R. (1981). A typology of educational reforms. Prospects, 11(1), 37-53.
Selçuk, Ş. (2018). Özel ortaöğretim kurumlarında yöneticilerin inovasyon yeterlilikleri ile örgütsel imaj algısı ilişkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Sezgin, İ. V. (2018). Akademisyenlerin inovasyon eğilimlerinin ölçülmesi çalışması: Akdeniz Üniversitesi örneği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
Smith, M., Busi, M., Ball, P., & Van Der Meer, R. (2008). Factors influencing an organisation’s ability to manage innovation: a structured literature review and conceptual model. International Journal of innovation management, 12(4), 655-676.
Sosyal, Bölgesel ve Yenilikçi Politikalar Başkanlığı. (2014). Eğitim ve Öğretim Bilgi Notu 2020. Ankara.
Spanos, A. (2010). “To every innovation, anathema”(?): some preliminary thoughts on the study of Byzantine innovation. Mysterion, strategike og kainotomia. Et festskri til ære for Jonny Hol-bek: 51-59.
Thomas, A. (2014). Making makers: Kids, tools, and the future of innovation. Maker Media, Inc.
Uzkurt C. (2008). Pazarlamada değer yaratma aracı olarak yenilik yönetimi ve yenilikçi örgüt kültürü. İstanbul: Beta Yayınları.
Wagner, T. (2008). The global achievement gap: Why even our best schools don’t teach the new survival skills our children need-and what we can do about it. Basic Books.
Yaman, M. (2018). Okul müdürlerinin inovasyon yeterlilikleri ile okul kültürü arasındaki ilişkinin incelenmesi Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, İstanbul.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. Baskı). Seçkin Yayıncılık, Ankara.
Yılmaz, E. (2016). 21. yüzyıl becerileri kapsamında dönüşen okul paradigması, Eğitim Bilimlerinden Yansımalar (s. 6-16). Konya: Çizgi Yayıncılık.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
