COACHING PERCEPTIONS OF SCHOOL PIRINCIPALS ABOUT TEACHERS’ SUPERVISION
Abstract views: 246 / PDF downloads: 153
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8151169Keywords:
Denetim, Koçluk, Akran KoçluğuAbstract
The purpose of this research is to reveal the perceptions of school principals about supervision and to examine the usability of coaching in supervision according to their perceptions. In accordance with the purpose of the research, phenomenology, one of the qualitative research designs, was used. Semi-structured interview forms were used to collect the research data. Content analysis method was used in data analysis. Content analysis can be summarized as creating codes with certain rules from certain concepts in a message or text, and reaching categories and themes from these codes. The research was carried out in the 2022-2023 academic year. The study group consists of 8 people, including 3 Anatolian high school, 3 secondary school and 2 primary school principals, working in Buca district of İzmir province. According to the results of the research, school principals define supervision around the concepts of "guidance" and "guiding" and see the purpose of supervision as "improving education". It can be said that these views of school principals on supervision are close to the contemporary understanding of supervision (Aydın, 2005). School principals are responsible for developing the teacher, and they see the development of the teacher as an important part of improving education. In addition, “peer learning” seems to be effective in teacher development. It is also among the findings that especially new teachers and more senior teachers develop one-to-one correspondence, and school principals try to prepare an environment in this direction. In terms of these findings, school principals' understanding of supervision coincides with the coaching approach, which aims to increase the performance of the person by revealing his/her potential. In this context, it can be said that adopting a coaching approach under teacher supervision will increase the effectiveness of supervision.
Keywords: Supervision, Coaching, Peer Coaching
References
Akçay, C., Basar, M. A. (2004). İlköğretim okulu müdürlerinin yönetsel görevlere ayırdıkları zaman ve bunları önemli görme dereceleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 10 (38), 170–197.
Akın, A. (2002). İşletmelerde İnsan Kaynakları Performansını Değerleme Sürecinde Coaching (Özel Rehberlik). C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 3, Sayı 1, 97-113.
Altun, B. (2014). Denetime Eleştirel Yaklaşım: Öğretmen Denetimi Nasıl Olmalı?. Yüksek Lisans Tezi. Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın
Avan, Y. ve Şahin, S. (2020). Öğretim denetiminde akran koçluğu ve portfolyo kullanımının etkililiğinin incelenmesi. OPUS– Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 16(28), 1028-1053. DOI:10.26466/opus.676497
Aydın, İ. (2005). Öğretimde Denetim, Ankara: PegemA Yayıncılık
Aydın, İ. “Meslektaş Koçluğu” 05.04.2022 tarihinde https://acikders.ankara.edu.tr/pluginfile.php/48030/mod_resource/content/0/11.%20MESLEKTA%C5%9E%20KO%C3%87LU%C4%9EU.pdf adresinden alınmıştır.
Ayhan, B. (2019). Okul Yöneticilerinin Koçluk Becerilerinin İncelenmesi:Çanakkale İli Örneği. Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2021). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Browne, L. (2006). Proposing A Proximal Principle Between Peer Coaching and Staff Development As A Driver For Transformation. International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring Vol. 4, No.1, Page 31.
Çatalbaş, E. (2017). Eğitimde koçluğun etkileri. Aydın İnsan ve Toplum Dergisi, 3(1), 57- 79.
Çiğdem, G. (2021). Öğretmenlerin Koçluk Davranışlarını Sergileme ve İşdoyum Düzeyleri Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
Gündüz, Y., Balyer, A. (2011). Eğitim Denetiminde Alternatif Yaklaşımlar. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, Yıl: 2011, Sayı: 33, Sayfa: 61-78
https://en.oxforddictionaries.com/definition/coach (Erişim tarihi: 22.09.2022)
Joyse, B., ve Showers, B. (1982). The Coaching of Teaching. National Developmental Education Conference, (s. 4-10). Florida.
Kalkan, F. S. (2009). Farklı Okul Türlerindeki Yöneticilerin Algılanan Koçluk Becerilerinin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Karakuş, K. H. (2019). Okul Yöneticilerinin Koçluk Rolleri İle Öğretmenlerin Örgütsel Özdeşleşme Düzeyleri Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Knight, J., & Nieuwerburgh, C. (2012). Instructional coaching:a focus on practice, Coaching. An International Journal of Theory, Research and Practice. DOI:10.1080/17521882.2012.707668.
Küpeli, A. Ö. (2018). Okul Yöneticilerinin Koçluk Yeterlilikleri İle Otantik Liderlik Yatkınlıkları Arasındaki İlişki. Doktora Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkkale.
MEB, (2014). Millî Eğitim Bakanlığı Rehberlik ve Denetim Başkanlığı ile Maarif Müfettişleri Başkanlıkları Yönetmeliği, Resmi Gazete, Sayı: 29009. 08.04.2022 tarihinde https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/05/20140524-18.htm adresinden alınmıştır.
MEB, (2022). Millî Eğitim Bakanlığı Eğitim Müfettişleri Yönetmeliği, Resmî Gazete, Sayı:31765. 08.04.2022 tarihinde https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2022/03/20220301-9.htm adresinden alınmıştır.
Olorode O. A. ve Adeyemo, A. O. (2012). Educatıonal Supervısıon: Concepts And Practıce Wıth Reference To Oyo State, Nıgerıa. The Nigerian Journal of Research and Production Volume 20 No 1.
Özoğlu, B. (2011). Okul Yöneticilerinin Koçluk Becerilerinin Öğretmen Performansına Etkisi, Yüksek Lisan Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
Öztürk, S. (2007). Ortaöğretim Özel ve Resmi Okul Yöneticilerinin Koçluk Becerilerinin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Pürçek, K. I. (2015). Ankara İli Devlet İlkokul Müdürlerinin Koçluk Davranışı ve İşdoyumu Düzeyleri ile İlişkisi. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Sullivan, S., ve Glanz, J. (2000). Alternative Approchaes To Supervision:Cases From The Field. Journal of Cirriculum and Supervision, 212-235.
Tonbul, Y. ve Bayülsen, E. (2017). Ders Denetimi ile İlgili Yönetmelik Değişikliğinin Maarif Müfettişlerinin, Okul Yöneticilerinin ve Öğretmenlerin Görüşleri Açısından Değerlendirilmesi, Elementary Education Online, 16(1): 299-311. DOİ: http://dx.doi.org/10.17051/io.2017.24494
Yavuz, Y (1995). Öğretmenlerin Denetim Etkinliklerini Klinik Denetim İlkeleri Açısından Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Yeltan, A. (2007). Koçluğun İşdoyumu Üzerine Etkileri. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.