KÜLTÜREL SERMAYENİN KURAMSAL BAĞLAMDA İNCELENMESİ
EXAMINING CULTURAL CAPITAL IN A THEORETICAL CONTEXT
Özet Görüntüleme: 41
/ 
PDF İndirme: 14
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.12698140Anahtar Kelimeler:
Kültür, Sermaye, Kültürel SermayeÖzet
İnsanın yakın ve uzak çevresinde günlük yaşam becerilerinden başlayarak yaşamını düzenleyen, izleyeceği yolu belirleyen en önemli eylem ve beceriler kültürel ve sosyal esaslardan oluşmaktadır. Bu esaslar kişilerin hem varoluşsal sorularını yanıtlar hem de toplumsal düzeni sağlar. Toplumlara ait ahlak kuralları ve hukuk kuralları ile denetlenen kültürel oluşum; milletlere has özellikleri yansıtan, toplumları birbirinden ayıran nitelikleri barındırmaktadır. Okullar toplumsal uyum sürecinde kültürel birikimin aktarıldığı, sosyal becerilerin, meslek kazandırmada gerekli bilgi ve becerilerin öğretildiği eğitimin planlı olarak belli mekânlarda gerçekleştirildiği kurumlardır. Eğitim sürecinde sağlanan başarıyı etkileyen kültürel sermaye; eğitim sürecindeki gelişmelerden de etkilenmektedir.
Kültürel sermaye, kültür birikimleri ve iyi alınmış bir eǧitim aracılıǧıyla elde edilen deneyimlerin sonucu olarak ifade edilmektedir. Kültürel sermaye en kısa haliyle eǧitim neticesinde ortaya çıkmaktadır. Kültürel sermayenin temelini okullar oluşturmaktadır. Kültürel sermayenin ortaya çıkmasında her ne kadar okulların önemine vurgu yapılsa da diǧer önemli bir aktör ise ailelerin nesillerine bıraktıkları birikimler ve bunların okuldan eǧitimle geliştirilmesi olarak ifade etmek en doǧru ifade olacaktır. Tabi ki bireylerin bulundukları toplum yapısı ve bununla birlikte gerçekleşen birikimler de önemli bir noktayı oluşturmaktadır.
Eǧitimin kültürel sermaye odaklı amacı üst sınıf ailelerin sahip olduǧu kültür ve davranış şekillerini nesillere aktarmaktır. Bu bakış açısına göre herkesin eǧitim alması toplumda eşitliǧi saǧlamak için yeterli deǧildir. Okulların farklı düzeylerde olması, bireylerin farklı sınıfla aile yapılarının olması, eǧitimin eşitlik saǧlayabilmesinin önüne geçmektedir. Ayrıca aynı okulda eǧitim alan çocukların da kültürel kazanımlarının farklı olduǧu da görülmektedir. Okul yöneticilerinin ve öǧretmenlerin bu konuda yapması gereken en önemli atılım, eşitsizliǧin en az seviyeye indirilmesini amaçlamaktır. Öǧretmenler, öǧrencilerinin potansiyelini belirlemesi ve bu potansiyele uygun eǧitim anlayışı belirlemesi de diǧer önemli bir adımdır. Bu adımların gerçekleşebilmesi için de okul yöneticilerinin ve öǧretmenlerin de belli bir kültürel sermaye düzeyine erişmiş olması şarttır. Kendini geliştirmeyen, kitap okumayan, spor yapmayan veya sanatın herhangi bir dalıyla ilgili olmayan öǧretmen ve yöneticilerin de etkin bir aktarıcı olması mümkün deǧildir. Özellikle okul yöneticilerinin sadece akademik çalışmalara deǧil aynı zamanda sosyal ve kültürel etkinliklere de öncülük etmesi gerekmektedir.
Referanslar
Andersen, I. G., & Jaeger, M. M. (2015). Cultural capital in context: Heterogeneous returns to cultural capital across schooling environments. Social Science Research, 50, 177-188.
Andersen, İ.G., & Jaeger, M. M. (2013). Cultural capital in context: Heterogeneous returns to cultural capital across schooling environments. SFI-The Danish National Centre For Social Research. Department Of Sociology, University of Copenhagen. Working Paper.
Arun, Ö. (2009). Yaşlı bireyin Türkiye serüveni: Türkiye’de Yaşlı bireyler arasında kültürel sermaye daǧılımı. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 77-100.
Avcı, Y.E. (2015). Öğretmenlerin kültürel sermaye yeterliklerinin incelenmesi. Doktora tezi, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep
Blessi, G. T., Tremblay, D. G., Sandri, M., & Pilati, T. (2012). New trajectories in urban regeneration processes: Cultural capital as source of human and social capital accumulation-evidence from the case of tohu in montreal. Elsevier Cities, 29, 397-407.
Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. Handbook of theory and research for the sociology education (Ed: John G. Richardson). New York: Greenwood Press.
Cevizci, A. (2012). Felsefe sözlüǧü. Ankara: Say Yayınları.
Conway, M. A., & Pleydell-Pearce, C. W. (2000). The construction of autobiographical memories in the self-memory system. Psychological Review, 107(2), 262-288.
Çankaya, İ.H. ve Tan, Ç. (2019). Okul yöneticilerinin algılarına göre kültürel sermaye hoşgörü ve tolerans arasındaki ilişki. EKEV Akademi Dergisi, 23(80), 113-121.
Drummey, K. M. (2008). The role of cultural and economic capital in education. Doktora tezi, Boston University Boston College.
Eǧinli, A. T. (2011). Kültürlerarası yeterliliǧin kazanılmasında kültürel farklılık eǧitimlerinin önemi. Öneri Dergisi, 35, 215-227.
Erdoǧan, M. (2019). Bireylerin kişilik özellikleri, temel deǧerleri, iletişim becerileri ile öznel iyi oluş hali düzeyleri arasında nedenselliǧin incelenmesi: Üniversite düzeyinde turizm eǧitimi alan öǧrenciler üzerine bir araştırma. Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Ersoy, Y. (2008). İlköğretim okullarında matematik ve fen bilgisi öğretmenlerinin yeterlikleri ve yetkinlik inançları. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 28-41.
Güvenç, B. (1970). İnsan ve kültür. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Jaeger, M. M. (2011). Does cultural capital really affect academic achievement? New evidence from combined sibling and panel data. Sociology of Education, 84(4), 281-298.
Kaplan, M. (2000). Kültür ve dil. Istanbul: Dergâh Yayınları.
Kip, S. M. (2010). Kültürel sermaye ve televizyon izleme alışkanlıkları. Doktora tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Lin, N. (1999). Building a network theory of social capital. Connections, 22(1), 28-51.
Morgan, D. (1998). “Practical strategies for combining qualitative and quantitative methods: Applications to health research”. Qualitative Health Research, (8), 362-376.
Özcan, A. Y. ve Erdur-Baker, Ö. (2009). Attainment of cultural capital in higher education the case of Turkey. Mediterranean Journal of Educational Research, 6, 73-89.
Özdemir, A. A. (2007). Sosyal aǧ özellikleri bakış açısıyla sosyal sermaye ve bilgi yaratma ılişkisi: akademisyenler üzerinde yapılan bir alan araştırması. Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Özsoy, C. (2009). Pierre Bourdieu sosyolojisi ve simgesel şiddet. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Palabıyık, A. (2011). Pierre Bourdieu sosyolojisinde “Habitus”. Liberal Düşünce, 121 -141.
Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leaderhsip. (4th edition). Jossey Bass Publishers: San Francisco.
Sullivan, A. (2001). Cultural capital and educational attainment. Sociology, 35(4), 893-912.
Şişman, M. (1994). Örgüt Kültürü. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları: Eskişehir.
Throsby, D. (2005). On the sustainability of cultural capital. Sydney: Macquarie University, Department of Economics.
Turner, H. J. (2003). Human institutions: A theory of societal evolution. New York: Rowman & Littlefield Publishers. INC.
Ünal, A.Z. (2004). Sosyal tabakalaşma baǧlamında Pierre Bourdieu’nün kültürel sermaye kavramı. Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
