ANTİK VE MODERN PERSPEKTİFLERLE ADALET: ARİSTOTELES VE MODERN ETİK ANLAYIŞLAR


Özet Görüntüleme: 123 / PDF İndirme: 107

Yazarlar

  • Nazan YEŞİLKAYA şırnak üniversitesi

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.8430310

Özet

İnsanlık tarihi boyunca Aristoteles'in adalet konusundaki fikirleri etik ve hukuk politikalarının şekillenmesinde önemli bir rol oynamıştır. Bunun nedeni, Aristoteles’in teorilerinin zamanın ötesine uzanması ve küreselleşen dünyamızda, özellikle kültürlerarası bağlamlarda hala bir rehber olarak hizmet edebilmesidir. Bu bağlamda, Aristoteles'in adalet anlayışının günümüzde nasıl geçerliliğini koruduğunu ve ilkelerinin çağdaş etik ve siyasi tartışmalar üzerindeki etkisini araştırmak kayda değerdir. Bu çalışmada, Aristoteles'in adalet kavramının çeşitli çağdaş etik teorilere ilham kaynağı olduğu ve bunların Aristoteles'in adalet ilkelerinden beslendiği tartışılacaktır. Böylelikle, Aristoteles'in adil davranış ilkelerinin modern etik ve hukuki tartışmalarda geçerliliğini korumaya devam ettiği konu edilecektir. Ayrıca, çağdaş ahlak ve adalet teorilerine tarihsel bir köken ve evrensel bir perspektif sunduğu analiz edilecektir.

Bu çalışmada, Aristoteles'in ahlaki bir erdem olarak adalet argümanı üzerinden farklı adalet anlayışlarını, adaletin nasıl tesis edildiğini ve neyin adil neyin adaletsiz sayıldığına dair standartlar inceleme konusu edilecektir. Makalenin amacı, Aristoteles felsefesinin adalet ve ahlak anlayışımızı etkilemeye devam ettiğini, felsefe ve etikteki çağdaş perspektiflerle yakınlaştığını vurgulamaktır. Nitekim Aristoteles'in görüşleri ile modern teorilerin bütünleştirilmesi, daha sofistike bir adalet anlayışının geliştirilmesine olanak tanıyarak gerek Antik dönem gerekse Modern dönem için simbiyotik bir ilişki kurulmasını teşvik etmektedir. Nihayetinde, çağdaş toplumun ihtiyaçlarını karşılamak için yapılan uyarlamalara rağmen, insan hayatının her alanında etik ve erdemli davranışın kalıcı değerini bizlere miras bırakan Aristoteles’in fikirlerinin adalet ve ahlak üzerine mevcut düşünce için temel olmaya devam ettiği sonucuna varılacaktır.

Anahtar Kelimeler: Felsefe Tarihi, Modern Düşünce, Aristoteles, Etik, Adalet.

Referanslar

Aristoteles, N. A. E. (2017). Kategoriler-Önermeler, çev. Furkan Akderin, Say Yayınları, İstanbul.

Attfield, R. (2012). Ethics: an overview.

Benhabib, S. (1995). Feminism and postmodernism: An uneasy alliance. Feminist contentions: A philosophical exchange, 17-34.

Bodéüs, R. (1991). Essays on the foundations of Aristotelian political science. Univ of California Press.

Bruner, M., & Oelschlaeger, M. (1994). Rhetoric, environmentalism, and environmental ethics. Environmental Ethics, 16(4), 377-396.

Charlotte Nickerson, Postmodern Feminism Theory In Sociology, https://simplysociology.com/postmodern-feminism.html Erişim: 21 Eylül 2023.

Clayton, S. (2000), New Ways of Thinking about Environmentalism: Models of Justice in the Environmental Debate. Journal of Social Issues, 56: 459-474.

Donaldson, T., & Dunfee, T. W. (1994). Toward a unified conception of business ethics: Integrative social contracts theory. Academy of management review, 19(2), 252-284.

E. Foster, Susanne (2002). Aristotle and the Environment. Environmental Ethics 24 (4):409-428.

Ebert, T. L. (1991). The "difference" of postmodern feminism. College English, 53(8), 886-904.

Flax, J. (1987). Postmodernism and gender relations in feminist theory. Signs: Journal of women in culture and society, 12(4), 621-643.

Frasz, G. B. (1993). Environmental virtue ethics: A new direction for environmental ethics. Environmental Ethics, 15(3), 259-274.

Hourdequin, M. (2015). Environmental ethics: From theory to practice. Bloomsbury Publishing.

Leontsini, E. (2014). Justice and moderation in the state: Aristotle and beyond. In Philosophy of Justice (pp. 27-42). Dordrecht: Springer Netherlands.

Levine, A. (1974). Rawls' Kantianism. Social Theory and Practice, 3(1), 47-63.

Lovibond, S. (1990). Feminism and postmodernism (pp. 154-186). Macmillan Education UK.

Mann, B. (2006). Women's liberation and the sublime: Feminism, postmodernism, environment. Oxford University Press.

Mara, G. M. (2000). The Logos of the Wise in the Politeia of the Many: Recent Books on Aristotle's Political Philosophy. Political Theory, 28(6), 835-860.

Nickerson, C. Postmodern Feminism Theory in Sociology. https://simplysociology.com/postmodern-feminism.html Erişim: 20 Eylül 2023.

Posner, R. A. (1979). Utilitarianism, economics, and legal theory. The Journal of Legal Studies, 8(1), 103-140.

Powers Jr, W. (1978). Structural Aspects of the Impact of Law on Moral Duty Within Utilitarianism and Social Contract Theory. UCLA L. Rev., 26, 1263.

Rosen, F. (1975). The political context of Aristotle's categories of justice. Phronesis, 228-240.

Shrader-Frechette, K. (1996). Individualism, holism, and environmental ethics. Ethics and the Environment, 55-69.

İndir

Yayınlanmış

2023-10-11

Nasıl Atıf Yapılır

YEŞİLKAYA, N. (2023). ANTİK VE MODERN PERSPEKTİFLERLE ADALET: ARİSTOTELES VE MODERN ETİK ANLAYIŞLAR. Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies, 9(34), 103–114. https://doi.org/10.5281/zenodo.8430310