TERSİNE KAYNAŞTIRMA EĞİTİMİ VEREN ÖZEL EĞİTİM VE OKUL ÖNCESİ ÖĞRETMENLERİN GÖRÜŞLERİ

OPINIONS OF SPECIAL EDUCATION AND PRESCHOOL TEACHERS PROVIDING REVERSE INCLUSION EDUCATION


Özet Görüntüleme: 23 / PDF İndirme: 25

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.11564573

Anahtar Kelimeler:

Anahtar Kelimeler: Tersine kaynaştırma, okul öncesi, özel eğitim

Özet

Bu çalışmanın amacı, tersine kaynaştırma eğitimi veren özel eğitim ve okul öncesi öğretmenlerinin tersine kaynaştırma eğitimi hakkındaki görüşlerinin belirlenmesidir. Araştırmada, nitel araştırma desenlerinden “durum çalışması” modelinde planlanmıştır. Araştırmanın örneklemi amaçsal örnekleme tekniklerinden “ölçüt örnekleme” ile seçilen Ankara ili Altındağ ilçesinde Milli Eğitim Bakanlığına bağlı olarak tersine kaynaştırma eğitimi veren bir okul öncesi eğitim kurumunda görev yapmakta olan 8 özel eğitim ve 8 okul öncesi öğretmeninden oluşturmaktadır. Araştırmada literatür taraması doğrultusunda hazırlanan ve uzman görüşüne sunulan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Görüşme formunda 11 soru yer almakta, sorulardan bir tanesi katılımcıların demografik özellikleriyle, 10 tanesi ise tersine kaynaştırma eğitimiyle ilişkilidir. Öğretmenlerin tersine kaynaştırma eğitimi hakkında görüşlerini almak amacıyla yapılan mülakat tekniği kullanılmış olup yarı yapılandırılmış görüşme formundan elde edilen veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. Yapılan içerik analizi sonucunda tema ve bu temalarla ilişkili alt temalar oluşturulmuştur. Elde edilen bulgular doğrultusunda özel eğitim ve okul öncesi öğretmenlerinin çoğunluğunun tersine kaynaştırma eğitimi hakkında mesleklerine başladıktan sonra herhangi bir hizmet içi eğitim almadıkları tespit edilmiştir. Öğretmenler genel olarak lisans eğitimi döneminde aldıkları bilgiler doğrultusunda bu eğitimi sürdürdüklerini belirtmiştir. Bu doğrultuda öğretmenler, tersine kaynaştırma eğitimi konusunda kendilerini geliştirirken genel olarak yayın takibi, işbirliği, deneyim, tersine kaynaştırma uygulamalarının takibi, eksik olunan konunun tespit edilmesi gibi yöntemleri kullandıkları sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmenler aynı zamanda tersine kaynaştırma sınıflarında çocuk-öğretmen ve çocuk-çocuk iletişiminde farklı yöntemler kullanarak çocukların iletişim süreçlerini destekledikleri, öğrencilerin farklı öğrenme ihtiyaçlarını karşılamak için çeşitli yöntemler kullandıklarını, günlük planlarda tersine kaynaştırma uygulamaları için esneklikte bulundukları, geri bildirim süreçlerini etkin bir şekilde kullandıkları, aileler ile sürekli olarak iletişim halinde olduklarını; tersine kaynaştırma yaklaşımını benimsemelerinin temelinde bireysel farklılıklar, fırsat eşitliği, kaynaştırmanın yetersiz kalması gibi nedenlerin etkili olduğunu belirtmiştir. Ayrıca öğretmenlerin hepsi tersine kaynaştırma uygulamalarının ülke genelinde yaygınlaştırılması gerektiğini ifade etmiştir.

Referanslar

Arı, H. (2015). Bir okul öncesi özel eğitim kurumunda tersine kaynaştırma uygulamasının ve ilkokula hazırlığa etkilerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Necmettin Erbakan Üniversitesi. Konya.

Aslan Bağcı, Ö., & Efitli, E. (2019). Özel eğitim okullarında görev yapan öğretmenlerin iletişim becerilerinin incelenmesi. Turkish Studies Educational Sciences, 14 (3), 335-349.

Babaoğlan, E., & Yılmaz, Ş. (2010). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimindeki yeterlikleri. Kastamonu Education Journal, 18 (2), 345-354.

Broderick, A., MehtaParekh, H., & Reid, D. (2005). Differentiating instruction for disabled students in inclusive classrooms. Theory Into Practice, 44 (3), 194‐202.

Can, E., Işık Can, C., & Nikolayidis, U. (2012). ehber öğretmenlerin kaynaştırma eğitimi uygulamalarına yönelik görüşlerinin belirlenmesi”. 21. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi. İstanbul, Türkiye, 40, 12-14 Eylül.

Cook, L. & Friend, M. (2010). The state of the art of colllaboration on behalf of Student with disabilities. Journal of Educational and Psychological, 20, 1-8.

Çetindağ, (2011). Okul öncesi eğitimde iletişim. G. Uyanık Balat ve H. Bilgin (Eds.), Okul Öncesi Eğitimde Sınıf Yönetimi, Ankara: Eğiten Kitap, 203-220.

Eripek, S. (1996). Zihinsel engelli çocuklar. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları. Akt. Cavkaytar, A. (1999). Zihin engellilere özbakım ve ev içi becerilerinin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkililiği. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.

Guralnick M. J. (2001). A framework for change in early childhood inclusion. In Early Childhood Inclusion: Focus on Change, (ed M. J. Guralnick), pp. 3–35. Brookes, Baltimore, MD

Nayır, F., & Karaman Kepenekci, Y. (2013). Kaynaştırma öğrencilerinin haklarına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 69-89

Sarı, H., & Bozgeyikli, H. (2003). Öğretmen adaylarının özel eğitime yönelik tutumlarının incelenmesi: karşılaştırmalı bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 183-203.

Sucuoğlu, B. (2006). Etkili kaynaştırma uygulamaları. Ankara: Ekinoks yayınları

Uysal, A. (1995). Öğretmen ve okul yöneticilerinin zihin engelli çocukların kaynaştırılmasında karşılaşılan sorunlara ilişkin görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.

İndir

Yayınlanmış

2024-06-11

Nasıl Atıf Yapılır

ÖZKAN, Z., & BAYRAKTAR, V. (2024). TERSİNE KAYNAŞTIRMA EĞİTİMİ VEREN ÖZEL EĞİTİM VE OKUL ÖNCESİ ÖĞRETMENLERİN GÖRÜŞLERİ : OPINIONS OF SPECIAL EDUCATION AND PRESCHOOL TEACHERS PROVIDING REVERSE INCLUSION EDUCATION. Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies, 10(42), 13–35. https://doi.org/10.5281/zenodo.11564573