Socrates Journal of Interdisciplinary Social Studies

SENARYO TEMELLİ ÖĞRENMENİN KURAMSAL ÇERÇEVEDE ÇOK YÖNLÜ İNCELENMESİ

2025-01-06T09:26:14+03:00

Senaryo Temelli Öğrenme yöntemi, yapılandırmacı öğrenme anlayışına dayalı, öğrencilerin aktif katılımını ve eleştirel düşünme becerilerini geliştirmeyi amaçlayan bir eğitim yaklaşımıdır. Bu yöntem, öğrenmeyi, öğrencilerin gerçek yaşam bağlamlarında karşılaşabilecekleri problemlere yönelik çözümler üretmelerini sağlayan senaryolar aracılığıyla şekillendirir. Öğrencilerin bilgi ve becerilerini anlamlandırarak uygulamaya dökmesini hedefleyen STÖ, öğrenme sürecinde öğrenci merkezli bir rol üstlenir. STÖ’nün temel bileşeni olan senaryolar, bireylerin bilgi ve deneyimlerini bir araya getirerek yeni bilgiler oluşturmasına olanak tanır. Gerçek ya da kurguya dayalı olaylardan esinlenerek tasarlanan bu senaryolar, öğrencilerin problem çözme, analiz yapma ve yaratıcı düşünme süreçlerine katkıda bulunur. Bu yöntem, geleneksel öğretim modellerinden farklı olarak, öğrencileri pasif bilgi alıcıları yerine, öğrenme sürecinde aktif katılımcılar olarak konumlandırır. Eğitim süreçlerinde kullanılan STÖ, dört temel senaryo türüne dayanmaktadır: beceri odaklı, problem odaklı, kurgu odaklı ve konu odaklı senaryolar. Bu türler, öğrencilerin hem akademik hem de sosyal becerilerini geliştirmeye yönelik olarak farklı öğrenme hedeflerini destekler. Özellikle, öğrencilerin günlük hayatta karşılaşabilecekleri durumlara hazırlanmalarını sağlamak amacıyla tasarlanmıştır. Bu yöntem, öğrencilerin motivasyonunu artırmanın yanı sıra eleştirel düşünme, iş birliği ve özgüven gibi 21. yüzyıl becerilerinin gelişimine katkı sunar. Böylece, öğrenme süreci daha anlamlı ve etkili bir hâle gelir. STÖ’nün bu özellikleri, eğitimde yenilikçi yaklaşımlar arayışında olan öğretim programları için güçlü bir seçenek olarak değerlendirilmesini sağlar.

ANALYZING FINANCIAL DECISIONS IN THE CONTEXT OF BEHAVIORAL ECONOMICS

2025-01-04T16:03:25+03:00

Today, behavioral economics, which emerged as a result of the interaction between economics and psychology, offers different approaches to the examination of individuals’ economic behavior. In classical economics, individuals involved in economic activity are rational. However, it has been determined that this assumption does not reflect the real situation over time. In this case, individuals are not rational in the decision-making process and there is no effective evaluation under incomplete information. Even if individuals make rational decisions most of the time, they can move away from rationality under the influence of prejudices, uncertainty and risk factors. In this context, behavioral economics offers a new perspective and has recently become an important research area. In this context, the aim of the study is to evaluate the decision-making processes of individuals from a psychological perspective within the framework of behavioral economics. Accordingly, theories that are effective in the decision-making process of individuals are included. The findings draw attention to the need to consider the effect of psychology on individual behavior in studies in addition to existing theoretical approaches. In this direction, it is important for policy makers to adopt behavioral approaches in economics in order to increase the effectiveness of policies instead of only considering the rational assumption in policy applications.

EĞİTİM YÖNETİCİLERİNİN ALTURİSTİK DAVRANIŞLARININ ÖĞRETMENLERİN ÖRGÜTSEL BAĞLILIK VE ÖĞRETME MOTİVASYONU DÜZEYLERİNE ETKİSİ

2025-01-04T14:27:35+03:00

Eğitim yöneticilerinin liderlik tarzlarının, öğretmenlerin iş tatmini, motivasyonu ve örgütsel bağlılıkları üzerinde önemli etkiler yaratabileceği düşünülmektedir. Bu bağlamda, alturistik (özgeci) liderlik, eğitim ortamlarında öğretmenlerin gelişimini destekleyen, empatik ve yardımsever bir liderlik yaklaşımı olarak dikkat çekmektedir. Alturistik liderliğin, öğretmenlerin örgütsel bağlılıkları ve öğretme motivasyonları üzerinde nasıl bir etki yarattığını anlamak, eğitim yönetiminin etkinliğini artırma yolunda önemli bir adımdır. Bu araştırmada, eğitim yöneticilerinin alturistik davranışlarının öğretmenlerin örgütsel bağlılık ve öğretme motivasyonu düzeylerine etkisi incelenmiştir. Araştırmanın örneklemi, Ankara ili Çankaya ilçesinde görev yapan ve basit seçkisiz örnekleme yöntemiyle belirlenen 340 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırmada, nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Veriler, “Alturistik Liderlik Ölçeği”, “Örgütsel Bağlılık Ölçeği” ve “Öğretme Motivasyonu Ölçeği” ile toplanmıştır. Verilerin analizi, ilişkisel analizler kapsamında fark testleri ve regresyon analizi kullanılarak yapılmıştır. Araştırma sonuçları, alturistik liderlik ile örgütsel bağlılığın normatif ve devam boyutları arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğunu göstermektedir. Bu bulgu, eğitim yöneticilerinin alturistik davranışlar sergilemelerinin öğretmenlerin kurumlarına duyduğu normatif yükümlülük ve kurumda kalma niyetlerini artırabileceğini göstermektedir. Ayrıca, alturistik liderlik ile öğretme motivasyonunun dışsal boyutu arasında da pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bu durum, alturistik liderlerin öğretmenlerin dışsal ödüllerle motive olmalarını sağlayabileceğini düşündürmektedir. Ancak, alturistik liderlik ile öğretme motivasyonunun içsel boyutu arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Araştırma bulguları literatürle tartışılmış ve ardından araştırmacılar ile eğitimciler için çeşitli önerilerde bulunulmuştur.

PROBLEME DAYALI ÖĞRENME VE KURAMSAL DAYANAKLARI: ÖĞRENME SÜRECİNE YENİ BİR YAKLAŞIM

2025-01-11T16:24:12+03:00

eğitim sisteminde önemli bir yere sahiptir. Bu yöntem, öğrencilerin gerçek yaşam problemlerini çözme becerilerini geliştirmeyi, bilgiyi aktif bir şekilde edinmelerini ve işbirlikçi öğrenme deneyimleri yaşamalarını sağlamayı amaçlamaktadır. PDÖ, yapılandırmacı yaklaşım temelinde öğrencilere gerçek yaşam senaryoları sunarak, bilgiyi anlamlandırma ve öğrenme süreçlerini bireylerin kontrolüne bırakır. Bununla birlikte, PDÖ’nün avantajlarının yanı sıra bazı sınırlılıkları da bulunmaktadır. Bu çalışmada, PDÖ’nün temel özellikleri, süreçleri, uygulama basamakları ve eğitim ortamındaki rolleri ele alınarak yöntemin etkileri değerlendirilmiştir. PDÖ’de değerlendirme süreci, öğrencilerin bireysel ve grup performanslarının bir bütün olarak ele alınmasını gerektirir. Geleneksel testlerin aksine, PDÖ değerlendirmeleri öğrencilerin analiz, sentez ve değerlendirme becerilerini ölçmeyi hedefler. Bu süreçte öğrencilerin öğrenme süreçlerine katkıları, grup çalışmalarındaki rolleri ve problem çözme becerileri dikkate alınır. Ayrıca, süreç değerlendirmesi, öğrencilerin öğrenme hedeflerine ulaşma düzeylerini belirlemek ve öğrenme süreçlerini iyileştirmek için geri bildirim sağlar. PDÖ’nün eğitim ortamında sağladığı avantajlar oldukça fazladır. Öğrenciler, bu yöntemle bilgiyi aktif bir şekilde öğrenir ve yaşam boyu öğrenme becerilerini geliştirir. Ayrıca, PDÖ öğrencilerin iletişim becerilerini artırır, grup çalışması deneyimleri sunar ve problem çözme yeteneklerini destekler. Bununla birlikte, PDÖ’nün bazı sınırlılıkları da bulunmaktadır. Özellikle, yöntemin uygulanması öğretmenlerden fazla zaman ve hazırlık gerektirir. Ayrıca, grup çalışması sırasında tüm öğrencilerin eşit katkı sağlamasını sağlamak zorluk yaratabilir. PDÖ yöntemi, öğrencilerin bilgiye ulaşma, problem çözme ve yaşam boyu öğrenme becerilerini geliştirmelerine katkı sağlar. Ancak, PDÖ’nün etkin bir şekilde uygulanabilmesi, problemin doğru bir şekilde yapılandırılmasına ve öğretmenlerin rehberlik becerilerine bağlıdır.